Sokolka.pl :: Portal Miejski :: Gmina Sokółka

CUD EUCHARYSTYCZNY w KOŚCIELE PW. ŚW. ANTONIEGO PADEWSKIEGO

Informacje prezentowane na stronach Portalu Miejskiego www.sokolka.pl nie powinny być traktowane jako dokumenty urzędowe. Dokumenty urzędowe zamieszczane są w Biuletynie Informacji Publicznej (BIP) oraz dostępne są w formie papierowej w Urzędzie Miejskim w Sokółce, 16-100 Sokółka, Plac Kościuszki 1.

Przemieniona Hostia jest już w kościele

W niedzielę 2 października parafia pw. św. Antoniego Padewskiego w Sokółce była świadkiem wyjątkowej uroczystości. W obecności ponad 10 tysięcy pielgrzymów została odprawiona msza, na zakończenie której do świątyni przeniesiono przemienioną Hostię – Cząstkę Ciała Pańskiego. Wcześniej relikwia była przechowywana w kaplicy na plebanii.

ZOBACZ WIĘCEJ ZDJĘĆ >>>

Mszy przewodniczył Metropolita Białostocki Abp. Edward Ozorowski.

- Chociaż wszędzie tam, gdzie sprawowana jest Najświętsza Ofiara, dokonuje się cud eucharystyczny, to jednak w Sokółce został on zdwojony. Cud wiary został umocniony cudem empirycznym. W Sokółce rodzi się na nowo nadzieja dla świata – powiedział podczas kazania Abp. Edward Ozorowski. – Od dziś w Sokółce będzie się odbywała całodzienna adoracja Przenajświętszej Hostii. Oby kościół ten nigdy nie był pusty. Nasze nawiedzenia Najświętszego Sakramentu mają na celu uczczenie Boga i poprawę życia. Zbawienie jest łaską, której towarzyszą uczynki. Jezus wielokrotnie uczył, co mamy uczynić, aby osiągnąć życie wieczne. Niech i nam nie zabraknie dobra w naszych myślach, słowach i uczynkach – dodał Metropolita Białostocki.

Przemieniona Hostię przeniósł do ołtarza polowego Ks. Kanonik Stanisław Gniedziejko, Proboszcz Parafii św. Antoniego Padewskiego w Sokółce. Procesja przeszła po dywanie z żywych kwiatów.

Hostia została umieszczona w wyremontowanej kaplicy Matki Bożej Różańcowej, która znajduje się w lewej nawie kościoła.

Fot.: D. Biziuk

(UM) 4 października 2011 r.

Zmiana organizacji ruchu

Fot. Dorota Biziuk

Informujemy, że w związku z uroczystościami przeniesienia cudownej hostii, zostanie wprowadzona zmiana organizacji ruchu.

W sobotę 1 października od godz. 18 do niedzieli 2 października do godz. 24 zostanie wyłączona z ruchu część ulicy Mickiewicza – na odcinku od skrzyżowania z ul. Grodzieńską do skrzyżowania z ul. Wróblewskiego. Dodatkowo będzie obowiązywał zakaz parkowania na części ul. Ściegiennego – od skrzyżowania z ul. Mickiewicza do skrzyżowania z ul. Pocztową.

Poniżej zamieszczamy plan miasta Sokółka z oznaczeniem miejsca uroczystości oraz wyznaczonymi miejscami parkingowymi dla samochodów osobowych i autokarów wycieczkowych oraz punktami medycznymi.

Do pobrania:

Plan miasta z oznaczeniem miejsca uroczystości

Przygotowania do uroczystości

Fot. Dorota Biziuk

Od niedzieli 25 września w kościele pw. św. Antoniego Padewskiego w Sokółce będą trwały misje parafialne. Poprzedzą one uroczystość przeniesienia do świątyni cudownej hostii, które zaplanowano na 2 października.

Misje parafialne poprowadzą Ojcowie Redemptoryści. Ich hasło przewodnie będzie brzmiało „W Komunii z Bogiem”. Misje zakończą się w sobotę 1 października.

2 października o godz. 11 rozpocznie się msza pod przewodnictwem J.E. Abp. Edwarda Ozorowskiego. W trakcie jej trwania zostanie wystawiony do adoracji Najświętszy Sakrament wraz z zachowaną cząstką Ciała Pańskiego. Przemieniona hostia będzie umieszczona w kościelnej Kaplicy Matki Bożej Różańcowej. Kaplicę wyremontowano na wzór Kaplicy Czarnej Madonny w Jasnogórskim Klasztorze.

[UM] 23 września 2011 r.

Uroczystość przeniesienia przemienionej hostii

2 października br. w kościele pw. św. Antoniego Padewskiego w Sokółce odbędzie się szczególna uroczystość. Do kościelnej kaplicy pw. Matki Bożej Różańcowej zostanie przeniesiona przemieniona hostia – widoczny znak cudu eucharystycznego.

Fot. Dorota Biziuk

Do niewyjaśnionego wydarzenia doszło w sokólskim kościele jesienią 2008 roku. Udzielający komunii ksiądz upuścił jeden z komunikantów na posadzkę. Hostia – jak to w podobnych przypadkach bywa – trafiła do specjalnego naczynia z wodą, gdzie miała się rozpuścić. A jednak komunikant się nie rozpuścił. Dodatkowo pojawiła się na nim czerwona plamka. Fragment hostii został przekazany do analizy. Dwóch niezależnych ekspertów (nie wiedzieli, co badają) orzekło, że jest to próbka z ludzkiego mięśnia sercowego w stanie agonalnym. Świat usłyszał o cudzie w Sokółce jesienią 2009 roku. Wkrótce rozpoczął się remont Kaplicy Matki Bożej Różańcowej, gdzie docelowo zostanie umieszczona cudowna hostia.

Za pośrednictwem naszego portalu będziemy sukcesywnie informować o wydarzeniach związanych z cudem eucharystycznym w Sokółce i o tym, co wydarzy się w naszym mieście 2 października. Znajdą się tutaj również informacje związane z historią i dniem dzisiejszym parafii, gdzie doszło do cudu.

[UM] 12 września 2011 r.

Komunikat Kurii o cudzie w Sokółce

Fot. Grzegorz Otoka

14 października Kuria Metropolitalna Białostocka wydała oficjalny komunikat w sprawie zjawisk eucharystycznych, jakie miały miejsce w kościele p.w. św. Antoniego Padewskiego w Sokółce. Oto treść dokumentu:

Kuria Metropolitalna Białostocka informuje, iż zakończyła swoje prace Komisja Kościelna, powołana przez Księdza Arcybiskupa Edwarda Ozorowskiego (dnia 30 marca 2009 roku) do zbadania zjawisk eucharystycznych w Sokółce. Przebadała ona świadków zdarzeń i orzeczenia patomorfologów. Stan rzeczy wygląda następująco.

1. Dnia 12 października 2008 roku księdzu udzielającemu Komunii św. wypadł z puszki Komunikant. Podniósł go i umieścił w vasculum przy tabernakulum. Po Mszy św. przeniesiono zawartość vasculum do naczynia w sejfie w zakrystii.

2. Dnia 19 października 2008 roku po otwarciu sejfu zobaczono na zanurzonym Komunikancie plamę, sprawiającą wrażenie krwi.

3. Dnia 29 października 2008 roku naczynie z Komunikantem przeniesiono do tabernakulum w kaplicy na plebanii. Następnego dnia Komunikant wyjęto z wody i położono na korporale w tabernakulum.

4. Dnia 7 stycznia 2009 roku z Komunikantu pobrano próbkę, która następnie została niezależnie zbadana przez dwóch profesorów specjalistów patomorfologów z Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Wydali oni zgodne orzeczenie, które brzmi: „przysłany do oceny materiał (…) w ocenie dwóch niezależnych patomorfologów (…) wskazuje na tkankę mięśnia sercowego, a przynajmniej ze wszystkich tkanek żywych organizmu najbardziej ją przypomina”.

5. Komisja ustaliła, że Komunikant, z którego została pobrana próbka do ekspertyzy jest tym samym, który został przeniesiony z zakrystii do tabernakulum w kaplicy na plebanii. Ingerencji osób postronnych nie stwierdzono.

Akta sprawy zostały przekazane do Nuncjatury Apostolskiej w Warszawie.

Wydarzenie z Sokółki nie sprzeciwia się wierze Kościoła, a raczej ją potwierdza. Kościół wyznaje, że po słowach konsekracji, mocą Ducha Świętego, chleb przemienia się w Ciało Chrystusa, a wino w Jego Krew. Stanowi ono również wezwanie, aby szafarze Eucharystii z wiarą i uwagą rozdzielali Ciało Pańskie, a wierni, by ze czcią Je przyjmowali.

Ks. Andrzej Kakareko

Kanclerz Kurii

Źródło: www.bialystok.opoka.org.pl

Historia sokólskiej parafii pw. św. Antoniego Padewskiego

HISTORIA PARAFII NA TLE HISTORII MIASTA

Wiele wieków temu tereny obecnej parafii sokólskiej pokrywały ogromne puszcze i rozległe moczary. Ziemie te zamieszkiwali Bałtowie, z których wywodzili się Jaćwingowie. Ci ostatni zostali rozgromieni przez Leszka Czarnego w bitwie pod Wasilkowem w 1282 roku. Czasy Wielkiego Księstwa Litewskiego – Jagiełły Olgierdowicza sprzyjały rozwojowi i zasiedlaniu tychże obszarów prze ludność ruską, mazowiecką i litewską. Istotne znaczenie miało powstanie traktu Grodno – Knyszyn – Tykocin, przebiegającego przez Sokółkę, a łączącego Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie.

Możliwe, że fundatorem pierwszego kościoła w Sokółce w 1565 roku był król Zygmunt August. Świątynia była p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Parafię sokólską erygowano 6 stycznia 1592 roku. W dokumencie podpisanym w Wilnie w 1601 roku przez Zygmunta III Wazę czytamy o nadaniu królewskich przywilejów dla kościoła rzymskokatolickiego we wsi królewskiej Sucholda. Za panowania tegoż władcy Sokółka otrzymała prawa miejskie, prawo odbywania poniedziałkowych targów, ustalono także obowiązki ludności na rzecz skarbu Jaśnie Królewskiej Mości.

Za sprawą Jana III Sobieskiego, niedaleko Sokółki, we wsi Drahle, Bohoniki i Malawicze Górne zostali osiedleni Tatarzy. Król przekształcił też wieś Stare Bohucze na przedmieście Sokółki i nadał jej mieszkańcom prawa mieszczańskie. W Sokółce pojawili się ewangelicy, którzy obsługiwali drogę pocztową Warszawa – Mitawa. Król August II Sas w 1698 roku nadał przywileje Żydom sokólskim. 30 czerwca 1794 roku w miasteczku nocował Tadeusz Kościuszko oraz Jan Ursyn Niemcewicz, którzy wizytowali chorągiew tatarską. Z kolei w 1795 roku w Sokółce nocował król Stanisław August Poniatowski.

Kiedy w 1795 roku Polska straciła niepodległość, Sokółka znalazła się pod zaborem pruskim.

27 sierpnia 1796 roku wybuchł pożar, który doszczętnie zniszczył kościół i zabudowania przykościelne, dzwonnicę z trzema dzwonami, szpital i dom organisty. W 1797 roku w miejscu kościoła wzniesiono drewnianą szopę, gdzie odprawiano msze przez kolejne 52 lata.

Uroczystość poświęcenia kościelnych dzwonów

Kościół w Sokółce przed rozbudową – zdjęcie z 1896 roku

Fot. Dorota Biziuk

Po podpisaniu pokoju w Tylży, 7 lipca 1807 roku Sokółka znalazła się w granicach Imperium Rosyjskiego. Władze carskie zadecydowały o utworzeniu powiatu sokólskiego. W mieście pojawili się wyznawcy prawosławia.

W 1833 roku proboszczem sokólskiej parafii został ks. Jerzy Kryszczun. Wiosną 1841 roku rozpoczęła się budowa nowego, murowanego kościoła. Inwestycję zakończono w 1848 roku. 9 czerwca 1850 roku ordynariusz wileński bp. Wacław Żyliński konsekrował świątynię pw. św. Antoniego Padewskiego (dotychczas była pw. Wniebowzięcia NMP). Kościół o wymiarach 32x16 metrów miał dwie wieże, trzy nawy i trzy ołtarze. W ołtarzu głównym umieszczono obraz św. Antoniego, a nad nim – obraz Wniebowzięcia NMP. Ołtarz po prawej stronie został poświęcony dla św. Michała, zaś po lewej – dla św. Anny. W wyposażeniu kościoła znalazły się też m.in.: ambona, dwa jesionowe konfesjonały i 16 ławek. Wybudowano dzwonnicę z bramą wjazdową z dwoma skrzydłami i odbudowano wszystkie budynki gospodarcze. Wówczas Sokółka liczyła 3.316 mieszkańców, w tym: 1.457 Żydów i 470 prawosławnych.

Po śmierci ks. Jerzego Kryszczuna nowym proboszczem został ks. Feliks Minuszyc. Wykupił on od mieszczan ziemię pod nowy cmentarz katolicki. Poprzednią nekropolię władze carskie zamieniły na cmentarz prawosławny. Poświęcenie nowej nekropolii odbyło się w 1862 roku. W tym też roku została uruchomiona kolej żelazna warszawsko – petersburska, co przyczyniło się do dalszego rozwoju miasta.

Swoją obecną – nietypową – pięcionawową architekturę kościół zawdzięcza ks. Anzelmowi Noniewiczowi, który dobudował dwie nawy boczne i dwie duże kaplice. Rozbudowa odbyła się w dość ryzykowny sposób – w każdej z bocznych kamiennych ścian wybito cztery duże łuki. Nowe nawy wybudowano z cegły Do każdej prowadzą szerokie drzwi. Na dachu pod portalami naw bocznych umieszczono figury czterech ewangelistów.

Z tyłu kościoła dobudowano zakrystię. Rozbudowa kościoła dobiegła końca w 1904 roku.

W 2007 roku parafianie wspominali 100. rocznicę śmierci ks. Anzelma Noniewicza. Był on jednym z najwybitniejszych dziekanów dekanatu sokólskiego (posługiwał się sześcioma językami obcymi). Należał do Zakonu Trynitrarzy. Po kasacji zakonu pracował w Wilnie jako ksiądz diecezjalny, potem został przeniesiony do Sokółki. Pochowano go w podziemiach kaplicy Matki Bożej Różańcowej, którą zbudował w trakcie powiększania świątyni.

Na sklepieniu głównej nawy znajdują się obrazy 12 apostołów. Namalowano je w czasie, kiedy proboszczem był ks. Antoni Songaiło. Zadbał on również o pokrycie dachu kościoła nową blachą, a naw bocznych – blachą miedzianą. W tym czasie przerobiono hełmy na wieżach kościoła. Zlikwidowano sygnaturkę między wieżami, zastępując ją krzyżem. Sygnaturkę umieszczono na szczycie kościoła od zakrystii. Proboszcz sprowadził również stacje Drogi Krzyżowej i kupił nową ambonę. W 1920 roku zmniejszył się zasięg parafii, ponieważ oddano do użytku kościół w Startej Rozedrance. Po sprzedaniu części gruntu parafialnego pod budowę Urzędu Gminy w 1926 roku, parafia zakupiła trzy kościelne dzwony:

1. Św. Jerzy – o wadze 187 kg, z napisem „Memento Domine secerdotum parocianorumqve socolscensis ecclesiae” ;

2. Św. Michał – o wadze 412 kg, z napisami „Przypominaj nam Ojców naszych wiarę i narodu naszego dzieje stare” oraz „Królowo Korony Polskiej, módl się za nami”;

3. Św. Antoni – o wadze 819 kg z napisem „Rosjanie nas zniszczyli, lecz ofiarność parafian sokólskich nas znów ufundowała”.

Kolejnym proboszczem sokólskiej parafii był ks. Józef Marcinkiewicz,. W czasie sprawowania przez niego funkcji proboszcza, wykuto w szczytowej ścianie kościoła dwa duże okna. Dzięki temu poprawiło się oświetlenie głównego ołtarza. W kruchcie wykonano duży krucyfiks z kropielnicami. W ołtarzu głównym zamontowano nowy, ruchomy obraz św. Antoniego, namalowany w Wilnie. Powtórnie odlano największy dzwon, gdyż pierwotny pękł. Podczas działań wojennych świątynia i budynki parafialne nie ucierpiały. W tych czasach udało się zelektryfikować kościół, a po wyzwoleniu Sokółki w 1944 roku pomalowano świątynie na zewnątrz. W oknie dzwonnicy wstawiono figurę Matki Bożej, a od strony kościoła – płaskorzeźbę modlącego się św. Andrzeja Boboli . W latach 50-tych wstawiono jednolite ławki dębowe, wymieniono organy na nowe o pneumatycznej konstrukcji, 25 głosowe. Wstawiono jaśniejsze witraże. Położono nową polichromię i posadzkę z terakoty. Pokryto kościół nową blachą. Uroczyście obchodzone było 1000-lecie Chrztu Polski. Wydarzenia z 1966 roku upamiętnia wysoki krzyż ustawiony na skwerze przed kościołem.

Po ks. Marcinkiewiczu, w 1978 roku proboszczem parafii został ks. dziekan Tadeusz Kalinowski. Całkowicie przebudował on schody do kościoła. Dzięki czemu wyeksponowano frontową elewację świątyni. W środku, przy bocznych ścianach zamontowano dębową boazerię i wstawiono sześć nowych, dębowych konfesjonałów. Elewacja została odnowiona i pokryta nakrapianym tynkiem. Na początku lat 80-tych XX wieku na frontonie kościoła ułożono mozaikę Matki Bożej Ostrobramskiej – Matki Miłosierdzia, patronki diecezji wileńskiej. Poświęcił ją ks. kardynał Henryk Gulbinowicz. W 1988 roku wykonano ogromną i kosztowną pracę odnowienia polichromii wewnątrz kościoła.

Kościół pw. św. Antoniego Padewskiego w Sokółce posiada cenną relikwię. Jest nią Obraz Miłosierdzia Bożego znajdujący się w bocznym ołtarzu. Obraz jest ściśle związany z osobą bł. ks. Michała Sopoćko, spowiednika św. Faustyny Kowalskiej. Na prośbę ks. Sopoćki, artysta z Krakowa Ludomir Ślendziński namalował dwa obrazy Miłosierdzia Bożego. Jeden z nich miał być przekazany dla Ojca Świętego, a drugi – dla Episkopatu Polski. Malowidła nie dotarły jednak do swoich adresatów. Jeden trafił do katedry w Białymstoku, natomiast drugi – do sokólskiego kościoła.

Od 1 grudnia 2002 roku proboszczem parafii św. Antoniego jest ks. Stanisław Gniedziejko, który przybył do Sokółki z Krypna w 1998 roku. Od tego czasu prowadzone są intensywne prace remontowe i porządkowe w kościele i jego otoczeniu. Blacha na dachu świątyni została wymieniona na miedzianą, przeprowadzono remont elewacji i muru otaczającego świątynię, założono deszczówkę wokół kościoła, wymieniono nagłośnienie wewnętrzne i wyremontowano organy, przebudowano dom katechetyczny na plebanię, powstał też nowy parking. Dużym wyzwaniem inżynierskim była wymiana starej drewnianej konstrukcji dzwonów. Po jej zakończeniu przy dzwonach został zamontowany napęd elektroniczny i kuranty, które wygrywają pieśni religijne „Kiedy ranne wstają zorze” i Apel Jasnogórski.

Jesienią 2009 roku o Sokółce usłyszał cały świat. Wszystko za sprawą cudu eucharystycznego, który rok wcześniej wydarzył się w kościele pw. św. Antoniego Padewskiego. Upuszczona na posadzkę hostia, przemieniła się we fragment ludzkiego mięśnia sercowego. Sprawa sokólskiego cudu była badana przez komisję ekspertów, powołaną przez Metropolitę Białostockiego. Komisja nie dopatrzyła się w tym zjawisku działania osób trzecich.

W stronę Sokółki zmierza coraz więcej pielgrzymów…

[UM] 12 września 2011 r.

Zobacz inne informacje:

Gmina Sokółka Szlaki turystyczne Muzeum Ziemi Sokólskiej Izba Regionalna w Janowszczyźnie "Młynareczka" Wzgórza Sokolskie Gdzie pojechać? Wiatrak Sokólski Tradycje kulinarne Plan Sokółki [JPG] Kalendarz imprez [PDF]