1 strona

22 września 2004 r. w Dąbrowie Białostockiej odbyła się impreza integracyjna „Sport-Integracja-Zabawa II”. 

Organizatorem spotkania było Stowarzyszenie Na Rzecz Osób Niepełnosprawnych „Radość Życia”. Licznie zgromadzonych gości przywitał kierownik Warsztatu Terapii Zajęciowej z Dąbrowy Białostockiej pan Andrzej Kamliński. Po uroczystym otwarciu, którego dokonała Wicestarosta Powiatu Sokólskiego pani Cecylia Waszkiewicz rozpoczęto prezentację umiejętności sportowych.

 Dzieciom ze Świetlicy Adaptacyjno- Rehabilitacyjnej i klas integracyjnych ze Szkoły Podstawowej w Dąbrowie Białostockiej przygotowano gry i zabawy takie jak: strzał piłką do bramki, rzuty piłką tenisową do celu, strzały krążkiem od hokeja halowego do bramki, rzuty lotką do balonów z niespodzianką, sztafeta zadaniowa.

Uczestnicy Warsztatów Terapii Zajęciowej z Sokółki, Dąbrowy Białostockiej i Augustowa zmagali się w  konkurencjach takich jak: podciąganie się na drążku, zbiorowy rzut woreczkiem do celu, rozpoznawanie narzędzi, ciągnięcie liny, strzały piłką do bramki, wybijanka, przenoszenie piłek, sztafeta zadaniowa.

Wszyscy świetnie się bawili, a zmagania, wysiłek i wzorowa postawa zawodników nagrodzone zostały wspaniałymi nagrodami, medalami i pucharami.

Takie spotkania jak to są bardzo ważne dla osób niepełnosprawnych, które  mogą poczuć atmosferę jedności i przyjaźni, wykazać się mogą osoby najmniej sprawne i cieszyć się swymi małymi- wielkimi sukcesami.

Dziękujemy organizatorom za wspaniałą zabawę, gościnność i umożliwienie po raz kolejny przeżycia tak niesamowitych wrażeń.

 Katarzyna Acewicz, Wrzesień 2004

7 września 2004 r. na płycie boiska Warsztatu Terapii Zajęciowej na Osiedlu Buchwałowo w Sokółce odbyły się VIII Sokólskie Spotkania Integracyjne. 

Celem imprezy było rozbudzenie zainteresowania uczestników i obserwatorów sportem uprawianym przez osoby niepełnosprawne, nawiązanie pozytywnego dialogu z innymi uczestnikami spotkania, wdrożenie potrzeby systematycznego kontaktu ze sportem masowym, zwrócenie uwagi społeczności lokalnej, a w szczególności władz administracyjnych na potrzeby osób niepełnosprawnych i ich dążenia do pełnego uczestnictwa w życiu społecznym, zachęcanie instytucji gminnych i powiatowych do zajmowania rzetelnego stanowiska wobec osób upośledzonych umysłowo, likwidowanie barier psychologicznych w kontaktach młodzieży sokólskich szkół średnich z osobami niepełnosprawnymi. 

Wszystko to było możliwe dzięki hojności i dobroci właściciela firmy GTX Hanex Plastic pani Hanny Kruszelnickiej i dofinansowaniu ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za pośrednictwem Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Sokółce. Uroczystego otwarcia VIII Sokólskich Spotkań Integracyjnych dokonał Dyrektor PCPR w Sokółce pan Wojciech Obiała witając zaproszonych gości: zastępcę Burmistrza Sokółki pana Czesława Sańko, dyrektora Zespołu Szkół Integracyjnych w Sokółce pana Krzysztofa Szczebiota, dziennikarza Radia Białystok S.A. pana Stanisława Punara, wolontariuszy z IIIc LO w Sokółce, wychowawców i uczniów klas integracyjnych z ZSI w Sokółce, rodziców oraz opiekunów osób niepełnosprawnych. 

W spotkaniu wzięło udział 176 osób, z czego 76 to niepełnosprawni z WTZ przy GTX Hanex Plastic w Sokółce, WTZ Radość Życia z Dąbrowy Białostockiej i WTZ przy SNB w Białymstoku, którzy zmagali się w 6 konkurencjach przewidzianych przez organizatora. Przeprowadzono: sztafetę wahadłową( I miejsce- WTZ Sokółka, II- WTZ Dąbrowa Białostocka, III- SNB Białystok), strzały piłką nożną do bramki z zasłoniętymi oczami(I miejsce- SNB Białystok, II- WTZ Sokółka, III- WTZ Dąbrowa Białostocka), rzut do obręczy piłką koszykową( I miejsce- WTZ Sokółka, II- SNB Białystok, III- WTZ Dąbrowa Białostocka),przeskoki na skakance( I miejsce- WTZ Sokółka, II- SNB Białystok, III- WTZ Dąbrowa Białostocka),wyciskanie sztangi( I miejsce- WTZ Sokółka, II- SNB Białystok, II- WTZ Dąbrowa Białostocka), zespołowy skok w dal z miejsca( I miejsce- WTZ Sokółka, II- WTZ Dąbrowa Białostocka, III- SNB Białystok). 

Rolę sędziów pełniła młodzież z LO w Sokółce. Po każdej konkurencji zawodnicy otrzymywali wspaniałe nagrody rzeczowe. W trakcie zmagań uczestników WTZ-ów odbyły się konkurencje zręcznościowe zorganizowane dla uczniów klas integracyjnych, którzy również zostali obdarowani słodkimi nagrodami. Całodziennym zmaganiom towarzyszyła słoneczna pogoda i dobry nastrój uczestników, którzy cieszyli się ze swoich sukcesów. Ostatecznie zwyciężyli zawodnicy z WTZ w Sokółce,  drugie miejsce zajęła drużyna z WTZ przy SNB w Białymstoku, trzecie uczestnicy  WTZ z Dąbrowy Białostockiej. Zespoły otrzymały piękne puchary oraz nagrody.

Jeszcze raz Sokólskie Spotkania Integracyjne mogły zaistnieć w życiu społeczności lokalnej, a informacje na temat ich przebiegu powędrowały do bardzo szerokiego grona odbiorców w prasie lokalnej i o zasięgu wojewódzkim, na falach radiowych oraz w regionalnym programie telewizji jako kolejna szansa na wzajemne społeczne zrozumienie ludzi różnych kultur, środowisk i zapatrywań.

Katarzyna Acewicz (wrzesień 2004)

4 września 2004 roku w Poznaniu miał miejsce wernisaż ogólnopolskiej wystawy pod tytułem „Oswajanie świata”. 

Niepełnosprawni artyści kierunku nazywanego art brut prezentowali swoje prace w czterech poznańskich galeriach sztuki. Wśród osiemnastu twórców , którzy przyjechali z całego kraju, znaleźli się dwaj uczestnicy Warsztatu Terapii Zajęciowej przy GTX Hanex Plastic w Sokółce – znani już w kraju i poza jego granicami Krzysztof Gieniusz i Michał Natunewicz. Obaj niepełnosprawni twórcy prezentowali swoje prace w galerii "TAK" i w największej poznańskiej galerii sztuki "U Jezuitów". Była to prawdziwa podróż po sztuce. Zwiedzający wystawę podróżowali starym londyńskim autobusem, od galerii do galerii, w towarzystwie honorowego gościa wernisażu – znanej aktorki – pani Krystyny Feldman, odtwórczyni tytułowej roli w filmie „Mój Nikifor”.

Poznańska wystawa „Oswajanie świata” była dużo większa od wcześniej zorganizowanej w 2003 roku na Zamku Ujazdowskim w Warszawie, gdzie były prezentowane prace także Krzysztofa Gieniusza, bo z trudem mieściła się w czterech galeriach sztuki znajdujących się w centrum Poznania. Prace artystów z całej Polski zostały zgromadzone razem i mogły być wcześniej prezentowane w Warszawie, Düsseldorfie, Hagen, Münster i obecnie w Poznaniu. Skąd się wzięła wystawa i czemu służy ta sztuka? Na to pytanie starali się odpowiedzieć kuratorzy wystawy pani Joanna Daszkiewicz zdaniem której „Rzeczy patrzą na nas. My patrzymy na rzeczy. Odkąd one i my , istniejemy, odbywa się nieustanne, wzajemne „oswajanie””. Natomiast zdaniem innego kuratora wystawy pana Władysława Jurkowa sztuka surowa przemawia nie do naszych oczu, ale do naszych umysłów. Prawdziwa sztuka wykracza poza dekoracyjne funkcje – przemawia do naszej wyobraźni, intelektu, pomaga nam zrozumieć kim jesteśmy, a także zrozumieć innych ludzi.

Zgromadzone na wystawie dzieła niepełnosprawnych artystów ukazywały prostą prawdę – że jest to niezwykłe miejsce, w którym nie ma barier i podziału na osoby sprawne i niepełnosprawne. Prawdziwa sztuka opiera się na talencie, niezwykłym bożym darze, który ujawnia się pomimo wszelkich barier niepełnosprawnego umysłu i niepełnosprawnego ciała. Sztuka jest towarzyszem naszego życia, może pomóc nam żyć, inspiruje nas. O tym, że w naszej lokalnej społeczności mieszkają genialni ludzie, twórcy, których prace są podziwiane, przemawiają do naszego umysłu autentyczną prostotą, pięknem wewnętrznego świata, sami często nie zdajemy sobie sprawy.

(fb)

Najprawdopodobniej w połowie przyszłego roku zostanie oddana do użytku hala sportowa, która powstaje obok Zespołu Szkół w Sokółce. Rolę inwestora pełni Zarząd Powiatu Sokólskiego.

Budowa obiektu trwa od ponad roku. Pierwotnie hala miała zostać ulokowana na placu przy Szkole Podstawowej nr 1 w Sokółce. Inwestorem byłby wówczas sokólski Urząd Miejski. Gmina, która nie miała wówczas spłaconych kredytów, jakie zaciągnęła na budowę krytej pływalni, nie zgodziła się na pilotowanie kolejnej tak dużej inwestycji, argumentując to zbyt dużym obciążeniem dla budżetu samorządu. Ostatecznie budowę przejął powiat, a tym samym zmieniła się lokalizacja hali.
Cała inwestycja ma kosztować około 4 mln zł. 3/4 tej kwoty pochodzi ze środków budżetowych powiatu.
– Pozostałą sumę przyznało nam Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu. Prace przebiegają zgodnie z planem. Możliwe, że inwestycja będzie gotowa już pod koniec tego roku. Z pewnością budowa zostanie zakończona z dniem 31 maja 2005 roku. Będzie to największy tego typu obiekt na terenie powiatu sokólskiego – poinformował Franciszek Budrowski, starosta sokólski.
Powierzchnia hali będzie wynosiła 2875 mkw. Wymiary głównej areny sportowej to 25,5 na 47,6 m. Widownia ma pomieścić 700 osób, w tym 235 widzów będzie mogło zasiąść na trybunach ruchomych. Obiekt dysponować będzie trzema boiskami do piłki koszykowej i siatkowej oraz boiskiem do rozgrywania meczów piłki ręcznej. Wybudowane zostaną też dwie sale sportowe do gimnastyki korekcyjnej. Wewnątrz hali znajdą się również siłownie, natryskownie i pokoje trenerów. Obiekt zostanie połączony ze szkołą specjalnym korytarzem.
Wykonawca hali jest przedsiębiorstwo GENO z Sokółki.

(db) 29 września 2004

Uroczystości związane z upamiętnieniem rocznicy bitwy nad Niemnem odbyły się wczoraj w Sokółce. Po mszy odprawionej w miejscowym kościele pw. św. Antoniego uczestnicy obchodów zebrali się na placu przy pomniku Marszałka Józefa Piłsudskiego.

Mieszkańcy Sokółki i zaproszeni goście wysłuchali okolicznościowych przemówień. Przypomniano w nich wydarzenia, jakie rozegrały się 84 lata temu.
We wrześniu 1920 roku Sowieci odbudowali swoje siły po klęsce poniesionej w połowie sierpnia pod Warszawą i przygotowywali nową ofensywę. Józef Piłsudski postanowił uprzedzić ich uderzenie. 20 września polskie siły stacjonujące na linii Suwałki – Sejny – Sokółka – Brzostowica Wielka – Prużany – Kobryń zaatakowały cztery armie Tuchaczewskiego. Po stronie polskiej walczyło 150 tys. żołnierzy, zaś sowieckiej – 70 tys. Polakom udało się zająć Druskienniki, Lidę, Grodno i sforsować Niemen. Jednostki polskie nie rozbiły całkowicie przeciwnika, ale opanowały znaczną część Kresów.
Armia Czerwona poniosła drugą po bitwie nad Wisłą wielką klęskę. W ręce polskie dosłało się 40 tys. jeńców i 140 dział. Wynik batalii zmusił Moskwę do rezygnacji z prób podboju Polski. Zwycięstwo wywarło też wpływ na kształt przyszłych granic II Rzeczpospolitej. 

(db) 26 września 2004

Od piątku do niedzieli (17-19 wrzesień) na całym świecie trwała akcja sprzątania świata. Wzięli w niej udział również sokólscy uczniowie.

Uczniów klasy Vc ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Sokółce spotkałam na drodze w kierunku Buchwałowa. W gumowych rękawiczkach, z plastikowymi workami bardzo dokładnie przeszukiwali gąszcza w poszukiwaniu śmieci.

- Najwięcej jest butelek po piwie, wódce, puszek - mówi Karol Rybiński.

- Dużo też jest złomu i papierków od papierosów - dodaje Klaudia Polewko. Nauczycielka Dorota Lewosz podkreśla, że dzieci bardzo chętnie biorą udział w tego typu akcjach.

- Są bardzo chętne do działań na rzecz ekologii - tłumaczy Lewosz. -  W ubiegłym roku nasza klasa wygrała wycieczkę do Tykocina w konkursie na zbiórkę butelek plastikowych typu PET.

Dzieci przyznają, że Sokółka podobnie jak cały świat tonie w śmieciach.

- Świat jest okropnie brudny, a nasze miasto bardzo jest zanieczyszczone - mówią zgodnie. - Zwłaszcza za miastem i na jego obrzeżach.

- Niektórzy ludzie robią dzikie wysypiska - tłumaczy Łukasz Kunda. - Wyrzucają śmiecie w dziury, z których kiedyś brano ziemię do czegoś. A takie śmiecie przecież bardzo długo się rozkładają. Nawet kilka milionów lat.

Za mało koszy

Według nich najwięcej brudzi młodzież. Chociaż dorośli i dzieci też nie są bez winy.

- Młodzież jest najbardziej rozwydrzona - tłumaczą. - Nie chce im się dojść do śmietnika, to rzucają śmiecie gdzie popadnie. Tacy ludzie chyba nie mają pojęcia, że taka bezmyślność brudzi świat.

Dzieci mówią, że w mieście jest za mało koszy na śmieci. Ciągle jak tylko się pojawiają nowe, zaraz są niszczone i dewastowane.

- Koszy powinno być dwa albo trzy razy więcej - wylicza Karol Sawicki.

Pomimo młodego jeszcze wieku dzieciaki już słyszały o recyklingu i segregacji śmieci. Każde z nich widziało pod swoim blokiem osobne kosze na szkło i plastik. Jednak według nich to nie wystarcza.

- Powinny być jeszcze oddzielne pojemniki na szkło białe i kolorowe - zaznacza Zuzia Błahuszewska. - Widziałam coś takiego w Warszawie.

O tym jak chronić przyrodę dzieciaki dowiadują się na przykład z telewizji, ale przede wszystkim w szkole.

- Na lekcji przyrody mieliśmy temat o ochronie przyrody - mówią. - Było o segregacji śmieci, o oszczędzaniu surowców.

Zeszyty z makulatury

Uczniowie Vc mają wiele pomysłów, jak można dbać o przyrodę.

- Jak się idzie po zakupy, to trzeba brać własną torbę, a nie używać plastikowych - mówi Monika Godlewska. - Taka torba materiałowa może wytrzymać nawet pięć lat, o ile si ją dobrze traktuje - dodaje Zuzia Błahuszewska.

- Zamiast napojów i soków w plastikowych butelkach trzeba kupować te w szklanych butelkach - zaznacza Martyna Kunda.

- Trzeba zbierać makulaturę, bo taki papier można poddać recyklingowi i na przykład zrobić z nich zeszyty - podkreśla Zuzia Błahuszewska. - Słyszałam o takich produktach, które w całości są zrobione z makulatury.

Dzieci bardzo dobrze znają akcję sprzątania świata. Wiedzą nawet skąd się ona wzięła. - Ta akcja chyba zaczęła się w Austalii - mówi Zuzia Błahuszewska. - Ktoś zobaczył, że świat jest bardzo brudny i zaśmiecony. Zaczął więc sprzątać i nakłonił do tego innych. I w ten sposób ta akcja rozprzestrzeniła się  na cały świat. (MW) 

Henrique ma 19 lat i mieszka we Florianopolis na południu Brazylii, w stanie Santa Catarina. Studiuje ekonomię i stosunki międzynarodowe.
- Teraz jestem na rocznym urlopie dziekańskim, a wolny czas zamierzam poświęcić nauce języka polskiego. Do kraju moich przodków przyjechałem pod koniec lipca. Spędzę tu trzy miesiące. To najdłuższa podróż, jaką w życiu odbyłem. Dotychczas zwiedziłem Argentynę, Paragwaj i Urugwaj. Cieszę się, że teraz mogę zobaczyć Polskę - powiedział Henrique Simao Rzatki.
Pradziadek młodego Brazylijczyka wyemigrował z Polski do Ameryki Południowej pod koniec XIX wieku. Z historii wiadomo, że masowe wyjazdy Polaków do Brazylii zaczęły się po klęsce Powstania Styczniowego, około 1869 roku. W ciągu kilku lat w stanie Parana powstała sieć polskich osad, a obszar ten zyskał nawet miano Nowej Polski.

(db) 8 września 2004

”W wychowaniu chodzi o to, żeby człowiek stawał się bardziej człowiekiem, a także o to, aby więcej był, aniżeli więcej miał” – te słowa polskiego papieża przytoczyła Julianna Biruta-Jaroszewicz, dyrektor Gimnazjum nr 1 w Sokółce. Od wczoraj placówka ta nosi imię Jana Pawła II.

– Mamy patrona, którego zna i podziwia cały świat. To ogromne wyzwanie dla nas wszystkich. Postaramy się postępować w duchu głoszonej przez jego nauki – zapewnili uczniowie.
Uroczystość rozpoczęła msza, którą odprawiono w kościele pw. św. Antoniego Padewskiego w Sokółce. Przewodniczył jej metropolita białostocki – abp Wojciech Ziemba. Uczniowie, kadra pedagogiczna oraz zaproszeni goście spotkali się następnie na placu szkolnym, gdzie burmistrz Stanisław Kozłowski dokonał symbolicznego przekazania sztandaru dyrekcji placówki.
Gimnazjum nr 1 mieści się w budynku, gdzie od 1987 roku funkcjonowała Szkoła Podstawowa nr 4. Patronem podstawówki, która zakończyła działalność w czerwcu br., był również Jan Paweł II.

(db) 2 września 2004

Zobacz informacje archiwalne z sierpnia 2004

Zobacz informacje archiwalne z lipca 2004

Zobacz informacje archiwalne z czerwca 2004

Zobacz informacje archiwalne z maja 2004

Zobacz informacje archiwalne z kwietnia 2004

Zobacz informacje archiwalne z marca 2004

Zobacz informacje archiwalne z lutego 2004

Zobacz informacje archiwalne ze stycznia 2004

Zobacz informacje archiwalne z 2003 r.

poczta

1 strona